Wiosna na parapecie. O pędzeniu roślin.

O pędzeniu roślin napisano dużo i mądrze, warto jednak przypomnieć sobie zimą i wczesną wiosną, że w ten sposób możemy cieszyć się roślinami cebulowymi dłużej niż kwiatami ciętymi.

 Do pędzenia wykorzystuje się cebule i bulwy tulipanów, narcyzy, hiacyntów, krokusy, szafirków kosaćcy, cebulic, puszkinii, śnieżyc a nawet jaskrów. Kwitnące już rośliny możemy kupić w przystępnej cenie w kwiaciarni, lecz można również samodzielnie przygotować rośliny do kwitnienia.
Jak postępować z cebulami aby cieszyć się kwiatami?
W październiku-listopadzie przygotowujemy przepuszczalne podłoże, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym (pH 6–7), mało zasobne w składniki pokarmowe, może to być po prostu mieszanka zwykłej ziemi ogrodowej z dodatkiem piasku, do którego sadzimy zdrowy materiał roślinny: cebule powinny być bez objawów żerowania szkodników, chorób grzybowych, czy uszkodzeń mechanicznych.
Przed sadzeniem można cebule namoczyć lub dokładnie spryskać środkiem grzybobójczym.
Można posadzić kilka cebul do jednej doniczki o średnicy 9–11 cm, zagłębiając je w podłoże do 2/3 wysokości. Doniczki po podlaniu, umieszcza w chłodnym pomieszczeniu, "o temperaturze 9°C, do momentu przerośnięcia doniczki, a następnie trzeba ją obniżyć do 5°C na kilka tygodni. Dopiero gdy liście ("kiełki") osiągną długość 2,5–3 cm, temperaturę obniża się do 0–2°C"(http://www.ho.haslo.pl/article.php?id=295). Przyjmuje się, że chłodzenie cebul trwa 14–15 tygodni.

Cebule możemy pędzić także w szkle, do tego celu przyda się wazonik o specjalnie wyprofilowanej szyjce, na dno wazonu wlewamy trochę wody, wkładamy cebulkę hiacynta lub tulipana, przez ok.12 tygodni cieniujemy cebulę (np. przykrywając ją kawałkiem papieru), w chłodnym pomieszczeniu, po tym czasie powinien wyrosnąć "kiełek" i ładne korzenie, wtedy roślinę przenosimy do docelowego miejsca i czekamy na kwiaty.

Po przekwitnięciu cebule zasuszamy i możemy wysadzić je jesienią do ogrodu, w kolejnym roku kwiaty będą jednak pewnie mniej okazałe, ponieważ roślina podczas pędzenia nie zmagazynuje tyle substancji zapasowych, co podczas wzrostu w ogrodzie.

Rośliny kwitnące zimą: kalina wonna.

Kalina wonna Viburnum farreri
Roślina pochodząca z północnych Chin.
Liściasty krzew o wyprostowanym, dorastający do 2(3) m wysokości.
Rurkowate, różowe kwiaty pojawiają się w marcu, ale w łagodne zimy można zacząć upajać się ich zapachem już od stycznia.
Kwiaty pojawiają się na bezlistnych pędach, zebrane są w niewielkie wiechy.
Kwiat w pąku zaróżowiony, po otwarciu prawie biały o słodkim zapachu, miododajny.
Ze względu na zapach warto sadzić tę roślinę przy tarasie, wejściu do domu.
Piłkowane liście przebarwiają się jesienią na wyjątkowo atrakcyjny, purpurowy kolor (także na stanowiskach zacienionych).
Krzew wymaga stanowiska słonecznego lub lekko ocienionego, gleby o lekko kwaśnym odczynie, żyznej i świeżej,  choć roślina dobrze znosi zimę to dla zapewnienia obfitego kwitnienia dobrze jest wybrać stanowisko osłonięte.
Dobrze sprawdzi się w grupie lub jako soliter.
Krzew nie wymaga cięcia, usuwamy tylko złamane, wrastające w krzew gałęzie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Odmiany:
"December Dwarf" - wysokość od 1do 2 m wysokości.
Jedna z najwcześniej kwitnących kalin, w łagodniejsze zimy kwitnie już od grudnia.

'Candidissimum'- odmiana kwitnąca wcześniej od gatunku (?) wysokość do 3 m, szerokość do 2m.

"Nanum"- zaokrąglony, zwarty krzew, z głównymi pędami sztywnymi i wyprostowanymi, dorastający do 1 m wys. i 1,5 m szer.

źródło:
http://www.e-katalogroslin.pl/search/basic